Afgelopen dinsdag kwam ik thuis van het werk met veel pijn. De tranen vloeiden uit mijn ogen. Ik ween niet snel van de pijn, heb een hoge pijngrens en neem zelden een pijnstiller. Ik kon niet meer gaan. Zo mankte ik zelfs een beetje. Ik belde al snel naar de dokter. Want de pijn was niet uit te houden. Gelukkig voor mij kon ik al snel een afspraak krijgen. Ja echt revalideren voelt echt als een rollercoaster met heel veel ups en downs.
Revalideren is met heel veel ups en downs.
Soms ga je een stap verder en op eens ga je drie stappen terug zoals ik. Maar goed ik dwaal even af. Ik ging dinsdagnamiddag naar de dokter. Gelukkig is de dokter in mijn straat. Want ik voelde mij echt niet goed. Ik belande al snel bij de dokter, ben meer dan een halfuur binnen geweest. De dokter zei toen je bent wel emotioneel. Je zou voor minder, na bijna 7 maanden ben ik het eigenlijk beu.
De dokter stelde vast dat het mijn achillespees was. Ik ben al maanden aan het zeggen dat ik pijn had aan de hiel, bijna niet kon gaan. En nu stellen ze dit vast. Ik moet wel zeggen dat het een nieuwe dokter was. Ik moest een paar oefeningen doen. Maar dat lukte niet, mijn voet voelde ook wat stijf aan. Een heel raar en irritant gevoel. Ik zei tegen haar of je helpt mij of ik snijd hem af. Ja zo beu was ik het. Gelukkig luisterde deze dokter wel naar mij. Nu moet ik naar een fysiogeneesheer gaan. Ik hoop en ga er van uit dat die mij kan helpen.
Ik belde rond voor een afspraak. De meeste zaten al vol met hun afspraken tot 9 januari. Ik dacht toen echt dit hou ik nooit vol. Want ik mank nog steeds. Maar toen was ik aan het opzoeken want je zelf kan doen voor je achillespees. Natuurlijk rusten dat zei de kini gisteren ook al. Toen kwam ik terecht bij een andere fysio en die had nog 1 afspraak vrij op 20 december.
Je voelt je soms machteloos als je revalideert.
Want de dokter stelt een diagnose vast of helemaal geen. Een dokter zei tegen mij in september: “het zit in je hoofd”. Het zit niet in mijn hoofd. Heb nu al maanden last van mijn hiel en nu komen ze er pas achter. Gisteren baalde ik zo hard. Dus had ik even een negatief momentje. Het is niet fijn om iedere dag op te staan met de zelfde pijn. Maar ik weet dat het wel goed komt. Positief blijven tijdens het revalideren is goed voor jezelf, je mind en je body.
Heb jij wel eens een negatief momentje?
5 Reacties
Hopelijk helpt de fysio je weer goed op weg. En vanaf alleen maar ups en geen downs meer. Succes!
Wat vervelend, ik hoop dat het gauw wat beter gaat!
Ik heb zelf niet vaak last van lichamelijke pijn, maar herken het gevoel van 1 stap vooruit, 3 stappen achteruit wel heel erg in het herstel van mijn depressie. Ontzettend moeilijk maar uiteindelijk komen we er wel.
Heel veel sterkte gewenst! Jammer dat je moet wachten totdat je naar de fysio mag, maar dat is het waard. Niet stiekem je been gaan afsnijden hé 😉
Jee, dat zo’n arts dan zegt dat het in je hoofd zit. Dat lijkt me zo frustrerend. Sterkte met je revalidatie!
Ik heb zeker wel eens een negatief momentje. Zo kreeg ik maandag te horen dat de operatie aan een van mijn vingers op een plek niet is gelukt. We wisten dat dit kon gebeuren door mijn HMS maar toch is dat dan even een baal momentje. We gaan nu kijken of een permanente brace kan helpen.