Wat een lange titel voor een dinsdag ochtend. Revalideren is zwaar dat weet normaal gezien iedereen. Alleen die reacties die je krijgt maken het nog zwaarder. Normaal zou je steun moeten krijgen uit je naaste omgeving. Ik moet bekennen dat ik die heel weinig had. Als ik wou praten met iemand moest ik altijd contact zoeken, anders hoorde ik bijna niemand. Dat vond ik heel raar omdat ik voor het ongeluk echt sociaal was. Een zonnetje in huis zo noemde ze mij vaak. Door het ongeluk en door de mensen ben ik enorm veranderd.
Revalideren is zwaar, steun de mensen in je omgeving die het nodig hebben.
Ik wil met dit artikel meer bereiken. Dagelijks revalideren er zoveel mensen van een ongeluk, een ziekte of iets anders. Die mensen zijn eerst heel goede vrienden, kennissen of je vriend(in). Maar als de situatie moeilijk word, laten ze je gewoon vallen als een baksteen. Neem nu mijn situatie: kon mij bijna niet verplaatsen af en toe hoorde ik iets van vriendinnen of kennissen maar soms ook helemaal niemand. Ik snapte het wel in de zomer hadden ze het allemaal te druk of geen tijd om mij even te bezoeken. Dat doet nog steeds pijn, de tijd ging toen traag voorbij. Maar het heeft mij heel hard gemaakt. Ik denk nu eerst aan mijzelf dan pas aan een ander. Maar ben jij aan het revalideren, dan wil ik er wel zijn voor jouw.
Door het revalideren ben ik heel veel vrienden, kennissen en mijn relatie kwijt geraakt.
Maar ik heb wel gelukkig nog een paar vriendinnen over gehouden. Dit gebeurd niet alleen bij mij hoor maar ook bij andere mensen. Je mag nooit denken dat het aan je zelf ligt. In het begin is dat niet gemakkelijk maar je leert er mee omgaan. Je hebt eigenlijk ook geen keuze. Dit zinnetje heb ik toen vaak gehoord: “We spreken wel af als je beter bent”. Ik had toen al geen bot brace meer aan maar wel krukken. Maar ik kon mij perfect behelpen. Had helemaal geen hulp meer nodig. Ja toen voelde ik mij alleen. Maar nu ik wat verder zit in mijn revalidatie, heb ik het gewoon aanvaard.
Nu spreek ik met de meeste mensen niet meer af uit mijn verleden. Het heden en de toekomst is voor goede vrienden en kennissen. Zo ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe vriendenkring. Maar ook jij kan dit.
Heb jij een vriendin, vriend of je lief die op dit moment aan het revalideren is? Misschien weet je niet hoe je er mee om moet gaan. Dat kan natuurlijk ook. We zijn allemaal maar mensen. Spreek gewoon af, wees er voor elkaar en steun haar of hem. Na die vervelende periode kan je genoeg activiteiten samen doen.
Toen ik nog met krukken rond liep maakte de vervelende reacties het zwaarder.
Mensen kunnen echt veranderen als jij het moeilijk hebt. Dat had ik nooit verwacht. Zo kreeg ik een reactie over mijn krukken, hoe ik liep. Ja echt waar. Maar ook een reactie zoals “loopt die nu nog altijd rond met krukken”. Of “heeft die wel echt pijn” Ook dit is echt waar. En deze vond ik het leukste: “Heb je wel iets gebroken”? Deze vond ik het ergste: “Ze zeurt weer over haar voet”. Ze wisten het allemaal beter. Volgens mij hebben ze stiekem mijn voet geleend toen ik sliep. Nu kan ik er om lachen. Toen werd ik er ziek van. Ik ben enorm veranderd op dit vlak. Nu denk ik vaak zeg wat je wilt het interesseert mij niet meer. Je zelf sterker maken is een betere optie dan je zelf ziek maken.
Revalideren maakt je ook sterker.
Ik geloof er in dat elke periode uit je leven je sterker maakt. Deze periode heeft mij sterker gemaakt en dat kan ook bij jouw gebeuren. Om dit alles te verwerken heb je misschien hulp nodig uit je naaste omgeving. Ik kon er niet echt met iemand over praten. Dus ben ik hulp gaan zoeken. Om de 2 weken ga ik praten met een therapeut. Ik schaam mij er niet voor, het helpt mij om sterker te worden. Als je het gevoel hebt dat je met niemand kan praten uit je omgeving. Dan kan ik je aanraden om met een therapeut te gaan praten.
Heb jij dit ook meegemaakt toen je aan het revalideren was?
