Afgelopen dinsdag zei ik tegen mijn moeder “heb jij al eens gehoord van een gipshoes?” Dat kende ze niet en ik eigenlijk ook niet. We reden samen naar de apotheek. Op krukken hinkelde ik de apotheek binnen. Dat was niet zo handig. We vroegen daar aan een man voor een gips hoes deze moest natuurlijk besteld worden. Blijkbaar hebben ze zo iets niet op voorraad. Ik vond het eigenlijk niet zo erg. Mijn moeder ging de zelfde dag deze gips hoes nog halen. Woensdag ochtend konden we hem dan eindelijk gebruiken. Wat vind ik er zelf van? Dat kom je natuurlijk te weten in deze blogpost.

Toen ik 30 mei een ongeluk kreeg met mijn voet door een obstakel run. Wist ik niet dat het zo lang ging duren. Ik dacht echt binnen een paar maandjes ben ik terug aan het wandelen. Wat eigenlijk niet gebeurde. Zelf kan ik er eigenlijk niks aan doen. Ik luisterde naar het ziekenhuis, de specialist en dokters. Vandaag neem ik je terug mee naar de afgelopen 8 maanden. Dit is mijn verhaal met ups en downs maar dat hoort bij het revalideren.

Afgelopen maandag was het mistig weer, ik stapte uit mijn bed. Ik zakte door mijn voet, kon mijn evenwicht niet houden en plots viel ik er op. Toen voelde ik terug een pijnscheut aan mijn enkel. Dit was echt geen goed teken. Elke stap dat ik met mijn linker voet zette deed ontzettend veel pijn. In paniek belde ik naar mijn moeder. We reden al snel verder naar spoed. Daar kreeg ik een open gips. Maar het hele verhaal kan je hier onder lezen.

Vorige maandag had ik een afspraak bij de fysio dokter. Deze afspraak was al een paar weken gepland. Het was de 2e keer dat ik naar deze fysio geneesheer ging. Oh wat had ik zenuwen voor deze afspraak. De nacht er voor had ik ook al bijna niks geslapen. Je kan je misschien al voorstellen dat ik ontzettend zenuwachtig en moe was. Maandag rond 12.40u was het dan het eindelijk zo ver.