Zeven maanden geleden heb ik een ongeval gehad. Ik weet het nog heel goed alsof het gisteren was, zoiets vergeet je niet. Die dag zal ik ooit wel vergeten. Ondertussen zijn we 7 maanden verder en 1 week. Zoals je al weet is revalideren ook met een stap voorruit en dan er soms 2 achteruit. Je kan dat helaas zelf niet beslissen. Bij mij hangt het echt van dag tot dag af. Ik vind het soms zwaar. Maar opgeven staat zeker niet in mijn woordenboek. Hoe gaat het nu met revalideren? Wat is er ondertussen allemaal gebeurd?
Wat is er ondertussen allemaal gebeurd?
Ondertussen heb ik ook shockwave therapie gekregen.
Het is een machine dat ze 3 minuten op je pijnlijke plekken plaatsen. Dat is echt een pijnlijk gevoel. Zo kreeg ik een paar stressballetjes om even in te knijpen. Want zoveel pijn had ik. De tranen stonden in mijn ogen. Ik heb echt een hoge pijngrens, dus dit deed echt pijn. Je kan het vergelijken met een hamer en een prikkeldraad. Dat klinkt al pijnlijk hé. Ik had wel gelukkig geen na pijnen van de shockwave therapie . Want dat hoor je of lees je soms wel eens over shockwave therapie. Ik kan je wel aanraden om een dafalgan of paracetamol in te nemen. Dan heb je ook iets minder pijn van de shockwave.
De kini is verhoogd van 2 keer naar 3 keer.
Ik ga al een tijdje naar een hele goede kinesist. Sinds dat mijn voet/blauw paars en ijskoud begon te worden. Dus dat is ongeveer toch al een 6 maandjes dat ik ga naar deze kinesist. Ze heeft er voor gezorgd dat ik terug een doorbloeding kreeg in mijn voet en geen krukken meer nodig had. In augustus liep ik nog met 2 krukken. Van september tot ongeveer half oktober liep ik met 1 kruk. Tegen eind oktober kon ik zonder krukken rond stappen. Ik heb nog steeds redelijk veel pijn aan mijn hiel/voet. Ze moet van de fysio ook verder werken aan de mobiliteit van mijn voet. Daarom is de kini verhoogd van 2 beurten naar 3 beurten per week.
Hoe gaat het revalideren nu?
Ik wandel nog steeds een beetje scheef, veel pijn aan mijn hiel als ik te veel gestapt heb. Geen idee hoe dat komt. Momenteel werken ze aan mijn mobiliteit. Dat wil zeggen dat ze mijn voet en hiel proberen los te maken. De fysiogeneesheer ontdekte dat mijn voet niet goed af rolt. Dat mijn hiel veel te vast staat. Mijn spieren staan te gespannen. Dit heeft te maken met het accident. Momenteel moet ik kasseien en slechte wegen vermijden. Dus dat doen we maar. Ik moet wel blijven bewegen maar tot mijn limiet.
Ik voel het meeste pijn als ik gewerkt heb. Ik heb een fysieke zware job. Dat is vooral poetsen van huizen of appartementen. Zo een job mag je zeker niet onderschatten. Mijn voet/hiel doet dan echt pijn. Als ik thuis kom dan leg ik onmiddellijk een ijszak er op. Dat verlicht gelukkig dan weer een beetje de pijn.
In mijn vrije tijd (weekend) of verlof ga ik al eens een kleine wandeling maken. Omdat ik moet blijven bewegen van de fysio. Tot nu toe is dit 1 keer per week. Ik voel aan mijn voet dat ik dit nog niet goed kan opbouwen. Het maximum is echt onder de 2,66km. Waarvan ik soms een beetje baal maar heb het aanvaard. Onderweg sta ik ook meer stil of ga ik al eens zitten omdat ik te veel last krijg van mijn voet. Als ik even gerust heb kan ik terug verder stappen maar nog steeds met pijn.
Het is niet omdat ik een korte wandeling online zet dat ik perfect en terug normaal kan wandelen. Zo wandel ik ook nog steeds met pijn. Ik blog over die korte wandelingen af en toe omdat het mij afleiding geeft van mijn revalidatie.
Zoals je kan lezen is een revalidatie met ups en downs. Ik ga de revalidatie niet verbloemen. Dat is gewoon de harde realiteit. In het begin kon ik dit niet verwerken maar mijn blog, vrienden en het werk zorgt voor genoeg afleiding. Wat zorgt voor jouw afleiding als je iets voor hebt?
11 Reacties
Ik kan me goed voorstellen dat na het werken de pijn extra erg is. Frustrerend dat het zo lang zo veel pijn en ongemak geeft.
Dat is inderdaad niet niks zeg. Wat een kleine misstap al iet kan veroorzaken. Een vriendin van mijn stapte verkeerd van de trap en moest uiteindelijk haar onderbeen laten amputeren. Je verzint het niet!
Jeetje, dat is niet niks. Ik kan mij heel goed voorstellen dat dit soms voor frustratie zorgt. En dat je zo graag verbetering wilt zien. Je werkt er hard voor en dan zou je dit graag pijnvrij door het leven willen. En verder willen lopen dan die 2.66 km. Ik denk dat je toch ook wel trots kunt zijn op wat je inmiddels al achter de rug hebt, Want dat is ook niet zomaar iets. Je hebt het wel mooi effe gedaan!! En ja met ups en downs. Die schijnen er bij te horen. Jammer genoeg. Ik wens je succes met de verdere revalidatie en hoop echt dat de pijn in je hiel snel over zal zijn, of dat er in ieder geval verlichting komt. Wordt je harde werken toch ook beloond.
Vervelend dat het zo met ups en downs blijft gaan. Kan me ook goed voorstellen dat het in combinatie met je actieve job niet makkelijk is.
Mag je geen steunverbandje dragen om het wat te helpen ondersteunen en wat ontlasten op de moeilijke momenten?
Wel goed dat je nu meer naar de kine mag gaan.
Geven ze jou ook niet de tip om te gaan zwemmen? Ik moest dat indertijd ook maar niet gedaan omdat ik de littekens liefst van al goed verborgen hield.
Balen dat je nog steeds pijn hebt en dat het zo lang duurt. Maar wat mooi dat je nu zonder krukken kunt lopen en al 2 km kan wandelen. Het gaat misschien niet snel, maar je gaat er wel komen.
blijft vervelend die ups en downs, ik ken ze ook maar doorpakken is toch altijd wel het beste voor mij ondanks de pijn
Wat vervelend dat je zoveel pijn heeft. Ups en down… Hoge pijngrens is zeker niet zo best. Ik hoop van harte dat revalideren gaat helpen. Het duurt wel erg lang lijkt mij. Sterkte. Groetjes J&F.
Jij bent wel een enorme doorzetter zeg! Respect dat je blijft volhouden!
o en als ik afleiding nodig heb dan bel ik meestal een vriendin. Vroeger ging ik chocola eten, maar tegenwoordig kom ik al 1 kilo aan als ik “chocola “denk…
Balen dat het revalideren zo lang duurt… vooral omdat je er alles aan doet om weer helemaal beter te worden!
Ik kan me goed voorstellen dat je soms even baalt van het revalideren maar neem je tijd! Als je nu goed revalideert heb je daar later baat bij. Probeer te genieten van je kleine wandelingen. En zie het als een troost 2,66 kilometer is voor mij al een berg te ver ik ben blij als ik een rondje door de wijk kan doen
Je zet door, heel goed.
Zal niet altijd makkelijk zijn, maar je kan alweer een mooi stukje wandelen.
Mooie foto.
Fijne avond.