Vorige week was echt een helse week. Een week vol emoties, stress en oh ja dat had ik natuurlijk ook. De pijn aan mijn voet werd ook nog eens erger. Maar goed ik heb afgelopen week overleefd met heel veel ups en downs. Vandaag neem ik je mee naar mijn helse week. Hoe voelde ik mij? Dat kom je vandaag te weten in deze nieuwe weekly.
Zo vertelde ik je op woensdag dat ik een enorme terugval had.
Ik had 2 dagen nodig om dit even zelf te verwerken. Ik schreef geen blog op maandag en dinsdag. Dat lukte gewoon niet. Ik staarde gewoon naar mijn laptop die naast mij lag. Dit kwam echt vooral omdat ik mij even niet zo goed voelde. Het was ook niet leuk. Stel je voor in je verlof in december kan je plots 2,65km wandelen en halverwege januari lukte niks meer. Natuurlijk wandelde ik toen met pijn aan mijn hiel. Maar minder erg. Ik kon bijna niet meer stappen met als resultaat dat ik maandag in één zakte en op spoed belande.
Het artikel van woensdag is door heel veel mensen gelezen.
Afgelopen woensdag kreeg ik enorm veel bezoekers en reacties op mijn blog. Ik had dit nooit verwacht. Ook mijn instagram en mijn fb pagina stonden vol met lieve reacties van andere mensen die mijn blog volgen. Ik vind dit nog steeds zo lief. Na alle ellende die ik vorig jaar heb meegemaakt, voelde ik mij echt opgelucht. Ik wil jullie dan ook oprecht bedanken voor alle lieve berichtjes.
Ik neem je vandaag mee naar mijn helse week.
Maandag was ik dus beland op spoed.
Op spoed moest ik heel lang wachten. Eerst word je ingeschreven. Dan krijg je een verpleegster, dokter student, nog een verpleegster en terug een spoedarts. Ondertussen moest ik ook nog eens foto’s laten maken. Maar nu namen ze eens foto’s van mijn hele voet en niet alleen van de enkel. Ik dacht dat kan nooit kwaad. Dan heb ik zeker al foto’s voor de voet specialist. Daarna werd er overlegd met mij wat er ging gebeuren. Ik kreeg dus een open gips.
De open gips moest de pijn verminderen. Ik hoopte toen dat het een stuk minder pijn ging doen. Wist ik veel, dat ik vorige vrijdag terug op spoed ging belanden.
Op dinsdag kwam de thuisverpleging voor de eerste keer.
Elke dag komen ze tot en met woensdagochtend om spuitjes te zetten in mijn buik. Dat is eigenlijk niet zo leuk. Want ik krijg er blauwe plekken van. Ik heb een grote angst voor spuiten en span mij veel te hard op. Met als resultaat een paar blauw plekjes. Gelukkig bestaan daar ook weer zalfjes voor. Dinsdag sliep ik heel veel. Stik kapot van te maandag. De eerste nacht had ik niet veel geslapen. Wel een beetje door en dag. Maar in de avond vond ik dat gips super vervelend. Dat was echt even wennen.
Op woensdag had ik weer een ander avontuur met de trap en Diezel ging even naar mijn moeder.
Ik wou mij heel graag douche. Na een paar dagen miste ik toch wel een beetje de douch. Ja dat is echt een luxe probleem. Dus we hadden al een gipshoes gekocht. Echt een aanrader. Nu had ik nog maar één probleem. Hoe ging ik naar boven gaan? Dat is echt niet gemakkelijk als je voet in het gips zit. Dus had ik niet beter gevonden om te gaan zitten op de trap. Met één voet en met mijn 2 armen trok ik mij op. Ik stond niet op mijn gips want dat mag ook niet.
Zo naar boven klimmen via je kont is echt zwaar. Is echt niet te doen. Wat was ik moe toen ik boven kwam. Maar toen ik kon douche, was het dat eigenlijk wel waard. Dat deed zo een deugd. We zijn toch echt wel wat luxe gewoon hé? Dat merken we pas als we iets missen. In de avond probeerde ik het opnieuw zo naar boven te klimmen op mijn kont. Ik wou echt proberen om in mijn bed te slapen. Maar die nacht heb ik niks geslapen. Dit kwam vooral door de druk van het gips.
Diezel was woensdag trouwens even naar mijn moeder gegaan. Hij was de afgelopen dagen een beetje ambetant. Ik kan hem geen ongelijk geven. Hij kan niet bij mij komen liggen in de zetel. Dat doet hij het liefst. Ik kon ook niet met hem spelen. Dus was hij even heel ongelukkig. Dus kwam mijn moeder hem halen. Daar kon hij spelen, buiten rond rennen en was hij even weg. Zo kon ik ook even slapen. Want dat kon ik wel gebruiken. Na te woensdag gaat het gelukkig wat beter met hem. Hij is zo een grote knuffelbeer.
Op donderdag en vrijdag had ik veel te veel pijn.
Te veel pijn om mij ergens op te kunnen concentreren, kon niet slapen. Ik was dood op. Uiteindelijk belande ik op spoed. De open gips werd open geknipt, verwijderd en ik kreeg een druk verband. Dat druk verband doet vele minder pijn. Echt een opluchting voor mijn voet. Nu luister ik echt naar mijn lichaam. Op vrijdagavond gingen we ook even naar het ziekenhuis van Hasselt. We bezochten er eerst de beste vriendin van mijn moeder. Daarna ging ik onder de mr scan. Voor het onderste spronggewricht van mijn enkel en de hiel.
Op zaterdag en zondag ging ik vooral terug schrijven.
Vorige week heb ik 5 artikels geschreven en dat deed zo een deugd. De inspiratie bleef maar komen. Helaas kan ik nog niet bloggen over het wandelen. Maar ik hoop dat dit jaar toch terug te kunnen. Maar over mijn revalidatie schrijven lucht echt op. Schrijven is mijn uitlaatklep. Maar ik heb niet alleen geschreven hoor. Zo keek ik heel veel series op Netflix. Momenteel volg ik Supergirl, een hele leuke serie. Lijkt een beetje op Superman. Maar nu eens een vrouw en dat vind ik echt leuk om te volgen. Een beetje girlpower kan nooit kwaad. Je moet toch iets doen als je niet mag staan en gaan op je voet. Af en toe speel ik een spelletje op mijn gsm of reageer op andere blogs (doe ik trouwens alle dagen) en heel veel slapen.
Ik ben toch blij dat de helse week om is.
Het drukverband voelt vele beter aan dan de open gips voor mijn voet, enkel, hiel en mijn been. Ik ben blij dat ik vorige vrijdag naar mij zelf heb geluisterd. Voor het weer erger werd. Ik wil dat mijn voet geneest, beter wordt en niet iedere keer een terug val krijgt. Mijn grootste wens is dat ik terug kan wandelen met Diezel. Wat is jouw grootste wens? Hoe was jouw week? Of had je net zoals ik een helse week?
31 Reacties
Veel sterkte! Ik hoop ook dat je snel weer op de been bent, lijkt me niks zoveel stil te moeten zitten. Supergirl klinkt als een leuke serie, ga ik onthouden!
Nee zeker niet leuk, dankjewel. Supergirl is echt een leuke serie. Ik ben benieuwd wat je er van vindt.
Ik kan me voorstellen dat het drukverband zo veel beter voelt dan gips! Ja en die prikjes, ik heb jaren als verpleegkundige gewerkt en er heel veel gegeven aan anderen, maar als ik het bij mezelf zou moeten doen, weet ik ook niet of ik nu zo een held zou zijn. Hier had ik verder een ‘normale’ week en als ik mocht wensen, dan wenste ik dat mijn kinderen gezond zouden zijn.
Dat snap ik , spuiten in je buik is echt niet leuk. Ondertussen redelijk blauw. dat is een mooie wens Lodi. Ik wens dat voor jouw ook.
jeetje zeg ik dan weer 🙁 weer sterkte en ik wens alleen maar beter te worden 😉
Dankjewel en dat wens ik jouw ook toe. Dat je beter wordt.
Och jeetje, wat ontzettend balen dat je zo’n terugval had terwijl het een beetje de betere kant op leek te gaan. Ik leef met je mee. Hopelijk gaat het inmiddels alweer iets beter en is de pijn ook een stuk minder. Beterschap en op naar een spoedig herstel. Ik duim voor je!!
Inderdaad het ging net zo goed, niet zo leuk. Dankjewel.
och wat naar.. sterkte en beterschap! Hopelijk gaat het snel weer beter voor je.
Dankjewel, dat hoop ik ook.
Wat vervelend allemaal zeg! Gelukkig kon je moeder diezel ook even opvangen. Heel veel beterschap!
Ja daar was ik heel blij om. Dankjewel.
Ik hoop dat het nu de goede kant op gaat Sanne.
Wat een leuk hondje is Diesel.
Heel veel beterschap en groetjes,
Hilly
Dankjewel, diezel is er eentje om te knuffelen hé?
Hallo.
Ik kan het alleen maar bevestigen een pijnlijk hiel is echt de hel. Beïnvloed uw leven een groot deel. Eerste hielpen dook op in 2017 . Alles mogelijke therapieën ondergaan kine, inspuitingen met cortizone, 2maal shockwave therapie, na 5jaar pijn in de hiel blijven zoeken om ervan af te geraken. Op eind februari geopereerd. Achillepees had verkalking met daarbij een oedeem. Ik heb momenteel een stapgips. Maar ik kan et amper 15 meter op lopen. Teveel druk op de hiel. Regelmatig de pijn als voo de operatie. Ik hoop dat de operatie zou gelukt zijn . Al heb ik mijn twijfels. Door omstandigheden deed ik et 5jaar over. In het jaar 2021 bleek ik botkanker te hebben 2de graad achteraf gebleken. Hierbij is mijn L- wijsvinger volledig geamputeerd. Zelfs een stukje vd knokel is weg . Nu 5 jaar lang screening of ik niet ergens anders kanker ontwikkel. Hopen dat de amputatie niet voor niets is geweest.
Het leven kan hard zijn . Elk mooi moment moet je koesteren .
Allen spoedig herstel gewenst.
Ik heb net je reactie gelezen. Wat heftig seg, ik hoop dat jij ook nog geneest en de kanker weg blijft. Maar dat weet je helaas nooit. Veel beterschap alvast en dankjewel om je verhaal te delen.
Wat verveld dat je nare week hebt gehad. Gelukkig word diesel door moeder verzorgt. Mooie hond trouwens. Sterkte.
VERVELEND…
Ja helaas niks aan te doen. Diezel was na een half dagje al bij mij. Hij is terug graag bij zijn baasje.
Hopelijk wordt de komende week beter. Dan kan ook bijna niet anders zou je denken!
Inderdaad dat hoop ik toch ook…
Wat vervelend allemaal. 🙁 hopelijk geneest het snel zodat je weer lekker kunt wandelen!
Inderdaad, dat is mijn grootste wens.
Heel vervelend dat dit is gebeurd. Goed dat je erover schrijft. Ik wens je heel veel beterschap toe. Ik weet uit ervaring hoe het is als je een terugval krijgt.
schrijven lucht echt op. Dankjewel. Oei ook al voorgehad?
Blijft vervelend! En fijn dat schrijven jou goed doet! Dat geeft ook dat stukje ontspanning. Ik hoop dat je snel herstelt, sterkte!
Dankjewel, dat lucht inderdaad op. Hoop het ook snel te zijn.
Dag Sanne
Ik heb alvast even “gepiept” in je blog.
Ben snel moeten stoppen … zoveel herkenbare dingen voor me. Kreeg de tranen in de ogen. Er kwam weer zoveel naar boven.
Bedankt om dit alles te delen.
Groetend
Ben
Hoi Benny, dankjewel. Maar ondertussen ben ik 1,5jaar verder en kan ik terug wandelen. Dat kan jij ook.
Ik ben even een tijd offline geweest en heb dit helemaal gemist. Jemig, wat een verhaal. Wat heftig voor je, zeg. Ik vind het naar voor je dat je er vooral zo’n pijn van hebt. Ik hoop echt dat herstel niet lang op zich laat wachten voor je.
Klopt, ik zag geen blogs meer verschijnen op je blog. Dankjewel. En fijn dat je terug bent.