Toen ik 30 mei een ongeluk kreeg met mijn voet door een obstakel run. Wist ik niet dat het zo lang ging duren. Ik dacht echt binnen een paar maandjes ben ik terug aan het wandelen. Wat eigenlijk niet gebeurde. Zelf kan ik er eigenlijk niks aan doen. Ik luisterde naar het ziekenhuis, de specialist en dokters. Vandaag neem ik je terug mee naar de afgelopen 8 maanden. Dit is mijn verhaal met ups en downs maar dat hoort bij het revalideren.
Het boek van Heike “De kunst van het leren loslaten” zag ik onlangs liggen bij de boekenvoordeel. Het boek belooft je dat je kan stappen uit je vicieuze cirkel van frustratie, piekeren en het loslaten. Toen ik de achterflap las dacht ik onmiddellijk dit is een boek voor mij. Want revalideren is ook een stuk voor je zelf het loslaten van alles wat er gebeurd is. Als je het zelf kan loslaten dan sta je voor een stuk al steviger en positiever in je schoenen. Daarom wou ik heel graag dit boek eens proberen.
Afgelopen maandag was het mistig weer, ik stapte uit mijn bed. Ik zakte door mijn voet, kon mijn evenwicht niet houden en plots viel ik er op. Toen voelde ik terug een pijnscheut aan mijn enkel. Dit was echt geen goed teken. Elke stap dat ik met mijn linker voet zette deed ontzettend veel pijn. In paniek belde ik naar mijn moeder. We reden al snel verder naar spoed. Daar kreeg ik een open gips. Maar het hele verhaal kan je hier onder lezen.
Vorige maandag had ik een afspraak bij de fysio dokter. Deze afspraak was al een paar weken gepland. Het was de 2e keer dat ik naar deze fysio geneesheer ging. Oh wat had ik zenuwen voor deze afspraak. De nacht er voor had ik ook al bijna niks geslapen. Je kan je misschien al voorstellen dat ik ontzettend zenuwachtig en moe was. Maandag rond 12.40u was het dan het eindelijk zo ver.
Misschien was je het al opgevallen maar afgelopen woensdag werd het ontzettend stil op mijn blog. Zoals jullie weten wou ik zeker mijn blog wat actiever maken. Vorige dinsdag schreef ik het laatste artikel van afgelopen week. Begrijp mij niet verkeerd, ik ga zeker niet stoppen met bloggen. Maar ik was gewoon ziek. Helaas had ik één van de buikgriep virussen. Hier door kon ik ook niet zo goed revalideren met mijn voet. In een nieuwe weekly wil ik je op de hoogte houden van mijn revalidatie met mijn voet.
Zeven maanden geleden heb ik een ongeval gehad. Ik weet het nog heel goed alsof het gisteren was, zoiets vergeet je niet. Die dag zal ik ooit wel vergeten. Ondertussen zijn we 7 maanden verder en 1 week. Zoals je al weet is revalideren ook met een stap voorruit en dan er soms 2 achteruit. Je kan dat helaas zelf niet beslissen. Bij mij hangt het echt van dag tot dag af. Ik vind het soms zwaar. Maar opgeven staat zeker niet in mijn woordenboek. Hoe gaat het nu met revalideren? Wat is er ondertussen allemaal gebeurd?
Sanlavie is vandaag 1 jaar geworden. Oh wat ben ik ontzettend blij. Ik kan niet geloven dat mijn blog al 1 jaar is. Vorig jaar besloot ik in januari om terug een blog te starten. Ik wou toen vooral aan het bloggen over wandelen, outdoor en lifestyle. Maar uiteindelijk kwamen er een paar categorieën bij en een paar andere onderwerpen. Maar wat wil ik precies nog bereiken met mijn blog? Waarover ga ik dit jaar nog bloggen?